Središnja knjižnica Srba u RH SKD Prosvjeta – Biblioteka
210. Godišnjicu rođenja osnivača srpske drame Jovana Sterije Popovića obilježavamo u četvrtak, 17. novembra 2016. predavanjem prof. dr Dušana Marinkovića.
Predavanje počinje u 18:00 sati u dvorani biblioteke.
Dobrodošli!
Veliki komediograf, osnivač srpske drame, Jovan Sterija Popović rodjen je 1806.godine u Vršcu, u trgovačkoj porodici. Deda po majci je bio poznati slikar Nikola Nešković.
Osnovnu i srednju školu učio je u Vršcu, Temišvaru i Pešti, a prava u Kežmaroku. Jedno vreme je bio privatni nastavnik latinskog i advokat u rodnom mestu dok nije pozvan da dođe u Kragujevac, na mesto profesora prirodnog prava na Liceju. Od 1842.prelazi sa Liceja u Beograd, u Ministarstvo prosvete, gde je bio načelnik. Na tom položaju, tokom narednih osam godina, bio je glavni organizator srpske srednjoškolske nastave i jedan od osnivača “Društva srbske slovesnosti”. Pokrenuo je inicijativu za osnivanje Akademije nauka, Narodne biblioteke i Narodnog muzeja. Takodje je pisao školske udžbenike iz raznih predmeta. Učestvovao je u organizovanju prvog beogradskog teatra (Pozorište na Đumruku) koji je 1841. otvoren njegovom tragedijom “Smrt Stefana Dečanskog”. Od 1848. živeo je u Vršcu, bolestan, usamljen i razočaran. Tu je i umro 1856. godine, u velikoj oskudici.
Sterijini književni počeci vezani su za mladalačko pisanje poezije, i prevodjenje sa grčkog. Njegov otac je bio Grk, (a moguće Cincarin), kasnije mu je bio inspiracija za Kir Janju…Postoji anegdota da je Sterijin otac sinovljevu dramu Tvrdica prokomentarisao rečima – “Raniš pas da ti ujedi!”…Napisao je i nekoliko romana, ali njegov najveći domet su njegove drame, naročito komedije.
Najpoznatije komedije su mu: Laža i paralaža (1830), Tvdica (1837), Pokondirena tikva (1830), Ženidba i udadba (1841), Rodoljupci (objavljeni posmrtno), Zla žena (1838), Pomirenje (1841), Beograd nekad i sad (1853)… Bio je pod uticajem Molijera, sa naročitim darom za satiru. Umeo je dobro da opiše i karikira izopačene karaktere i naravi, ismevao je malogradjanšinu, lažno rodoljublje, pomodarstvo , snobizam, mnoge mane i ljudske slabosti tadašnjeg društva, koje su prisutne i danas. 1854.godine Sterija je objavio knjigu poezije “Davorje”, gde se pokazao i kao vrstan liričar. Ovaj pisac “veselih pozorija” i veliki zabavljač srpske publike nije bio veseo duh. Jednom prilikom je kazao kako je “glavna čerta moga temperamenta melanholija”.
